کد مطلب:312326 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:218

سیمای آشنایان
برگرفته از: «اعرفهم اذا وردوا علی بسیماهم.»

نكته ای دیگر از این روایت آن است كه رسول خدا (ص) می فرماید: چهره ی یاران



[ صفحه 184]



حسین (ع) را به گاه ورودشان بر خویش می شناسم. در این باره گفتنی است كه:

كار هر فرد هماهنگ با نهاد او و برخاسته از شالوده ی ذاتی اوست: «قل كل یعمل علی شاكلته؛ بگو هر كس بر بنیاد نهاد خود عمل می كند.» [1] از سوی دیگر، كننده ی كار نیز از عمل خود متأثر است، به گونه ای كه جسم و روان او رنگ و بوی نوع رفتار او را می پذیرد؛ [2] همان طور كه گناه و نافرمانی خداوند، اثر منفی در روح و حتی تن آدمی می گذارد: [3] .

یعرف المجرمون بسیماهم [4] .

مجرمان به چهره شناخته می شوند.

عبادت و فرمانبرداری نیز نتایج مثبت و آثار نورانی برای او دارد:

سیماهم فی وجوههم من اثر السجود [5] .

در چهره هاشان نشانه هایی از اثر سجده هست.

پس آن گاه كه این سرخ جامگان و شهیدان عاشورایی در عرصه ی قیامت به پیشگاه رسول خدا (ص) آیند، سیرت آنان بر چهره ی تابناكشان نمایان است [6] و بر همین اساس



[ صفحه 185]



رسول خدا (ص) در این روایت می فرماید سیمای یاوران حسین (ع) را به گاه ورودشان بر خود می شناسم.


[1] اسراء: 84.

[2] موضوع «تجسم اعمال» و «حشر انسان ها در صورت هاي گوناگون» و اين كه «بهشت و دوزخ صورت باطني اعمال آدميان» است از موضوعات مهم در معارف الهي است.

[3] دو تأثير متقابل گناه و عبادت در جسم و روح از موضوعاتي است كه روايات ائمه (ع) بدان پرداخته اند. به گفته ي بزرگان اهل معرفت: «علم و عمل دو جوهر انسان سازند.» بنگريد به آثار متعدد حضرت آيت الله حسن زاده، از جمله نكته ي 868 از هزار و يك نكته.

[4] الرحمن: 41.

[5] فتح: 29.

[6] گذشته از توجيه فوق، اين نكته نيز قابل دقت است كه اعمال مؤمنان، نزد رسول گرامي اسلام (ص) و ائمه (ع) و اولياي الهي نمايان و آشكار است: «قل اعملوا فسيري الله عملكم و رسوله و المؤمنون؛ بگو عمل كنيد كه به زودي خداوند و پيامبرش و مؤمنان، عمل شما را مي بينند.» (توبه: 105) نيز ارشاد القلوب، ج 1، ص 130، باب: «في الفراسة بنور الله». روشن است اين شهود و رؤيت مخصوص دنيا يا آخرت نيست. رسول خدا (ص) از آنچه بر امام حسين (ع) و ياران او رفت، گذشته از آن كه آگاه بود و بسياري را قبل از واقعه ي عاشورا از آن باخبر ساخت، به صحنه ي كارزا عاشوراييان نيز مي نگريست و شايد مي گريست. در اين باره بنگريد به: 1- الامالي، الصدوق، ص 101. 2- روايات ذيل آيه ي «ان في ذلك لآيت للمتوسمين» (حجر: 75.) 3- علل الشرايع، باب 139، ص 206. 4- رواياتي كه پيرامون ارائه و نمايش اعمال مؤمنان براي پيامبر و ائمه (ع) در كتاب هاي روايي آمده است، مانند الكافي، ج 1، ص 219، باب «عرض الاعمال علي النبي و الائمه (ع)» و بحارالانوار، ج 23، ص 83. 5- زيارت ناحيه ي حضرت مهدي - عجل الله تعالي فرجه الشريف - (بحارالانوار، ج 101، ص 323).